Oj dzieciaczki, dzieciaczki Przeczytałem to co napisaliście kilka razy i im więcej czytam tym mniej rozumiem to co napisaliście :) W zasadzie nie udzielam porad za darmo, ale żal mi się Was robi i w trosce o sprawiedliwość społeczną - podpowiem Wam kilka rzeczy. Nie wiem, czy abonament, który macie pozwala na usuwanie postów, ale tak jak mówię z czystej życzliwości jeszcze raz - składajcie sobie nawet w 3 egzemplarzach, ale usuńcie post, bo im więcej czytam tym większe politowanie bierze. 1/ Pracownicy Kancelarii - piszą z imienia i nazwiska + firma + stanowisko, o człowieku, który jest uzależniony od używek i narkotyków. Na szczęście dla Was nie jest to już karane, tzn. posiadanie drobnej ilości narkotyków na własny użytek. Piszę na szczęście dla Was nie bez powodu, bo nie zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa - jest karane. 2/ Pan Zbyszek - może mieć problemy w pracy jeżeli jego szef trafi na ten wpis. I wtedy to Wy odpowiadacie. Raz z Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. DZIENNIK USTAW Z 1997 R. NR 88 POZ. 553, dwa pozew cywilny. Jeżeli nie wiecie to mogę Wam Pomóc się bronić - maila podam w Następnym poście na Waszą, prośbę. Opłata - jest do ustalenia. Dogadamy się. Jeżeli chodzi o kwestie "składania wniosków do prokuratury" - odsyłam do szkoły jeszcze raz. Ale nic. Spokojnie - też kiedyś byłem doktorantem i pracowałem w Kancelarii. Różnica była taka, że moja była zgłoszona do Okręgowej Izby Adwokatów. Rejestry, o których pisze Pani Janina, są faktycznie ogólnie dostępne. Co prawda - przypadki, aby Adwokat nie prowadzący Kancelarię nie był na liście. W Warszawskiej ORA nie było jeszcze takiego przypadku. Waszej nie ma w ORA. Sprawdziłem osobiście. Ale nie o tym. To nie Wasza wina. Także uszy do góry i bieżcie się do nauki! :) Poniżej wpisałem: Jak i gdzie zgłosić przestępstwo. Mam nadzieję, że Wam to pomoże. Inaczej szef jak przeczyta bełkot, który zamieściliście na profilu tej działalności gospodarczej - będzie zły, bo te głupoty i teksty o narkotykach nie świadczą dobrze o firmie, a dwa - jak mu już przejdze - będzie się śmiał z Waszej heroicznej próby obrony na każdej imprezie firmowej. A teraz zgodnie z obietnicą - załączam i żegnam się. Rano wstaję :) Jak zgosić? Istnieje wiele sposobów poinformowania Policji o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa, lecz nie wszystkie formy są jednakowo skuteczne i wiążące dla organów ścigania. W Polsce funkcjonuje dużo anonimowych infolinii ukierunkowanych na zwalczanie wielu kategorii przestępczości. Korzystaj z nich, jeśli takie rozwiązanie uznasz za stosowne. Wszystko zależy od tego, co chcesz osiągnąć: gdy posiadasz jakąś konkretną informację o przestępstwie lub dysponujesz wiedzą mogącą przyczynić się do jego wykrycia i jednocze- śnie pragniesz pozostać anonimowy, zachęcamy do korzystania z różnorodnych infolinii. Jeżeli jednak sam padłeś ofiarą przestępstwa (ukradziono Ci samochód, pobito Cię, ktoś Cię oszukał) – nie wybieraj tej formy kontaktu z Policją. Twoje zgłoszenie telefoniczne lub anonimowa informacja o zdarzeniu zainicjują wprawdzie czynności Policji – w zależności od faktycznych potrzeb zostanie niezwłocznie podjęta interwencja lub też informacja będzie weryfikowana. W toku sprawdzania Policja będzie ustalać, czy zdarzenie, o którym przekazałeś informację, wyczerpuje znamiona przestępstwa (lub wykroczenia). W zależności od wyniku tych ustaleń będą podejmowane dalsze działania. Powinieneś jednak wiedzieć, że taki tryb postępowania w niektórych przypadkach opóźni reakcję organów ścigania, dużo czasu bowiem pochłonie ustalenie danych, które można by było szybko uzyskać bezpośrednio od osoby zawiadamiającej. Zawiadomienie o przestępstwie powinno zawierać jak najwięcej konkretnych informacji. Jeżeli uważasz, że jesteś w stanie sam wyczerpująco opisać, co się wydarzyło (a zdarzenie nie wymaga natychmiastowych działań organów ścigania) – możesz wysłać pocztą, mailem, faksem czy teżprzynieść osobiście do jednostki Policji napisane przez siebie zawiadomienie o przestępstwie. Jeśli złożyłeś zawiadomienie na piśmie i wyczerpująco przedstawiłeśokoliczności popełnienia przestępstwa, tę czynność możesz uznać za zakończoną. Pamiętaj jednak, że prawdopodobnie i tak niebawem zostaniesz wezwany do złożenia zeznań w charakterze świadka. Może się też zdarzyć, że – według Policji – w spisanym przez Ciebie zawiadomieniu brak istotnych szczegółów – wtedy również otrzymasz wezwanie do jednostki Policji, by uzupełnić zawiadomienie. Jeśli zdecydowałeś się napisać zawiadomienie o przestępstwie samodzielnie, musisz pamiętać, że powinno ono spełnić wymogi pisma procesowego wynikające z art. 119 k.p.k. To znaczy, że powinno zawierać w szczególności: − oznaczenie organu, do którego jest skierowane (oznaczenie jednostki Policji); − dane personalne oraz adres wnoszącego pismo; − opis sprawy, której dotyczy zawiadomienie (w miarę potrzeby z uzasadnieniem); − datę i podpis składającego zawiadomienie. Zadbaj o potwierdzenie wysłania swojego zawiadomienia lub pokwitowanie, jeśli doręczyłeś je osobiście. Pokwitowanie z reguły będzie wiązało się z potwierdzeniem na kopii lub kserokopii Twojego zawiadomienia (z naniesioną datą i podpisem osoby przyjmującej). Możesz też po prostu zgłosić się do jednostki Policji, gdyż najczęściej spotykaną formą zawiadomienia o przestępstwie jest zawiadomienie złożone w formie ustnej, przyjęte i spisane przez policjanta w protokole. Wówczas od razu zostaniesz przesłuchany w charakterze świadka, a jeśli jesteś pokrzywdzonym – dowiesz się o swoich uprawnieniach i obowiązkach, będziesz miał możliwość bezpośredniego zapytania policjanta o wiele nurtujących Cię kwestii dotyczących Twojej sprawy. Pamiętaj, że czynność ustnego zawiadomienia o przestępstwie jest wprawdzie rozmową, lecz Policja ma obowiązek ją odpowiednio udokumentować. Przed zakończeniem czynności nie możesz oddalić się z jednostki Policji, nie możesz również odmówić zapoznania się z treścią protokołu. Nie powinieneś także odmawiać podpisania protokołu, masz natomiast prawo żądać, by policjant zamieścił w protokole z pełną dokładnością wszystkie Twoje wypowiedzi, gdy dotyczą one Twoich praw lub interesów. Jeżeli masz wątpliwości, jak powinieneś się zachować i która forma powiadomienia będzie najlepsza – przyjdź do najbliższej jednostki Policji, to powinno rozwiązać problem. Jeżeli – w Twojej ocenie – zagrożone jest życie lub zdrowie – Twoje albo innych osób – lub Wasze mienie, nie zwlekaj z poinformowaniem najbliższej jednostki Policji (każdą dostępną Ci metodą). Gdzie zgłosić? Zawiadomienie o przestępstwie ma obowiązek przyjąć od Ciebie każdy funkcjonariusz Policji na każdym posterunku, komisariacie i w każdej komendzie Policji, sporządzając w związku z tym protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie. Powinieneś wiedzieć, że Twoją sprawę będzie prowadziła ta jednostka Policji, na terenie działania której popełniono przestępstwo. Jeżeli jest to możliwe – najlepiej, byś zgłosił się od razu właśnie tam. Jeżeli to nie jest możliwe lub nie wiesz, gdzie dokładnie zaistniało przestępstwo – złóż zawiadomienie jak najszybciej w najbliższej jednostce Policji. Zawiadomienie o przestępstwie złożone w jednostce Policji niebędącej właściwą do prowadzenia Twojej sprawy będzie niezwłocznie przekazane jednostce odpowiedniej ze względu na miejsce zaistnienia zdarzenia i tam będą wykonywane dalsze czynności w sprawie. Pamiętaj, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa zawiadomienie o przestępstwie możesz przekazać także innym organom posiadającym uprawnienia do prowadzenia postępowania przygotowawczego, np.: Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu, Straży Granicznej, Urzędowi Kontroli Skarbowej – zgodnie z posiadanymi przez nie szczególnymi kompetencjami. A może anonimowo? Jednym z różnorodnych sposobów poinformowania o przestępstwie jest anonim: informacja, której autor nie jest znany i – prawdopodobnie – taki chce pozostać. Forma złożenia anonimu też może być różna: informacja telefoniczna bez podania danych osobowych, informacja w formie pisemnej – bez podpisu, z podaniem nieprawdziwych danych personalnych lub też celowo nieczytelnie podpisana. Każda informacja, w tym anonimowa, traktowana jest przez Policję jednakowo poważnie. Praktyka dowodzi przy tym, że zgodność poszczególnych anonimów z rzeczywistością wykazuje dużą rozpiętość. Z jednej strony – występują anonimy zawierające nieprawdziwe informacje, najczęściej powodowane chęcią dokuczenia komuś, zaszkodzenia, skierowania na niego uwagi organów ścigania. Z drugiej zaś strony – zdarzają się anonimy rzeczywiście zawiadamiające o popełnieniu przestępstwa, czasami bardzo poważnego. Pomimo tej rozpiętości lub właśnie ze względu na nią – policjanci nigdy nie wyrzucają anonimów do kosza, lecz uważnie weryfikują ich treść. Podstawą prawną sprawdzania okoliczności zawartych w anonimie jest art. 14 Ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji 5, zgodnie z którym w granicach swych zadań Policja w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw oraz wykroczeń wykonuje czynności: operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze i administracyjno-porządkowe. Sprawdzenie danych zawartych w anonimie może być dokonane zarówno w drodze czynności operacyjnych, jak i w ramach postępowania sprawdzającego określonego w art. 307 k.p.k. Dopiero wyniki sprawdzenia dają podstawę do podjęcia decyzji o wszczęciu postępowania przygotowawczego. Sam fakt złożenia anonimu zazwyczaj nie uruchamia automatycznie organów ścigania. Zawsze bowiem zachodzi konieczność sprawdzenia uzyskanych informacji i przeprowadzenia wielu czynności uzupełniających.

   Dodane przez: Życzliwy (i śpiący już)